Vandaag is het dinsdag 2 augustus. Het is de dag van vertrek, maar los daarvan stond er nog wel wat op het programma. Vandaag was het tijd om alle flesjes van het project van Matthijs en Dick uit te delen aan de mensen in de wijk. Vandaag was het tijd om de 'strome van lewende' water uit te delen. Na alle flesjes in de bus te hebben geladen gingen we met de hele groep de wijk in. Frans bleef rond rijden met het busje om nieuwe flesjes te pakken en wij gingen uiteen om mensen te voorzien van wat water. Het eerste flesje ging naar Samuel en de andere ging naar Sandy. Met deze twee mensen hebben wij de afgelopen twee weken best wel veel contact mee gehad en daarom kregen zij de eersten. De mensen genoten intens en dat was mooi om te zien. Direct daarna hebben we ook even afscheid genomen van hen, want vanmiddag gaan wij weer terug naar Nederland. In de hitte sjokten we door de wijk heen op zoek naar mensen. Het was rustig in de wijk, waarschijnlijk door de enorme warmte. Het voelde om elf uur 's ochtends al dat het dertig graden was. Maar we mogen niet klagen. Alles beter dan die kou van vorige week. We deelden trouwens niet alleen waterflesjes uit, maar ook de koekjes die gisteren na de Kids Club nog over waren. De flesjes water gingen naar de volwassenen en de koekjes gingen naar de kinderen. Het was prachtig om te zien hoe de mensen glunderden toen ze de flesjes kregen en de boodschap hoorden en nog mooier waren de gezichtjes van de kinderen die hun handjes uitstrekten naar de koekjes. Super mooi om zo deze reis af te sluiten.






 Na het uitdelen van de flesjes water was het een kwestie van huisje schoonmaken, koffer inpakken en opruimen. Maar dat niet alleen: samen met mijn ouders, Jessie, Stef en Britt zijn we nog heel even terug naar de wijk gegaan om een tweeling van twee maanden oud te bezoeken. En wat heb ik hiervan genoten. Ik had dit echt voor geen goud willen missen, zo schattig dat ze waren. En net toen ik de kleine meid vast hield, begon ze een beetje te knorren om aan te geven dat ze honger had, dus ik mocht haar de fles geven! Dat was de tweede baby die ik een flesje mocht geven deze twee weken, yes! Ook kwamen Jessie en ik erachter dat het meisje dat steeds tijdens de Kids Club en sporttoernooien naar Jessie toe kwam, vlakbij woonden en zo konden we haar en haar zusje/vriendinnetje (dit is altijd onduidelijk) ook nog even gedag zeggen. Ook haar hebben we nog wat water gegeven. Voor mij staat dit meisje centraal voor alle kindjes in Afrika: lief, mooi en bindend. Als je ze eenmaal aandacht geeft, willen ze niet meer zonder en klammen ze zich helemaal aan je vast. Deze kinderen gaan door zoveel narigheid, dat je je dat als rijke Europeaan niet half kan voorstellen. Als ze zich dan even op hun gemak voelen, omdat je ze aandacht geeft, gaan ze zich helemaal aan je binden. Ik heb genoten van de vreugde die ze dan ervaren wanneer je met ze speelt. Maar ik ben ook dankbaar voor wat zij mij geschonken hebben.