Het is nog steeds dinsdag 2 augustus. De koffers zijn ingepakt, de huisjes zijn schoongemaakt en de mensen die we deze reis hebben ontmoet zijn uitgezwaaid. De laatste knuffels worden uitgedeeld en dan is het om een uur of vier tijd om te vertrekken. Ik begon het RKC al te missen toen het busje de poort uitreed. Twee weken lang reden we hier heel wat keren die poort in en uit. Nu ga ik deze plek voor een hele lange tijd niet ( of misschien wel nooit ) meer zien. Dat wordt echt wennen! Twee uur zaten we in het busje richting de luchthaven en weer heb ik mij geen moment verveeld. Net zoals de heenreis heb ik zo kunnen genieten van de natuur van Afrika die je om je heen ziet. Deze keer reden we ook nog eens tijdens de zonsondergang dus dat was helemaal prachtig. Vandaag heb ik mijn camera eens lekker in de tas gehouden. Ik had geen zin meer om actief foto's te maken, dus dit artikel zal geen spectaculaire foto's bevatten van deze dag, maar ik zal flashbacks naar twee weken terug (De heenreis) toevoegen. Vanaf nu zie je dus oude foto's.

woensdag 20 juli - Op dit moment werd ik voor het eerst oog in oog gezet met de Namibische natuur en ik werd verliefd.

Toen we aankwamen op de luchthaven gingen we eerst nog even avondeten op dezelfde plek als de heenreis. Waar we twee weken terug tosti's met patat aten als ontbijt at ik nu een pasta pesto. Het was echt super lekker! Tussen de bestelling opnemen en echt het eten van onze bestelling gingen we even de inchecken. Ik zeg 'even', maar eigenlijk duurde dat nog best wel lang. Samen met Joanne stond ik niet in het systeem, wat zou betekenen dat ik niet mee kon vliegen! Na wat geregel kwam het toch nog goed en heb ik zelfs nog een plekje in het vliegtuig kunnen krijgen vlak bij nog andere jongeren van de reis. Sommigen zaten namelijk helemaal alleen in het vliegtuig.

Dinsdag 19 juli - Dit is de aankomst op de luchthaven van Frankfurt waar we gaan inchecken.

Dinsdag 19 juli - Ik at samen met mijn ouders, zus en Brenda en Malissa in een Japans restaurant. Ik had noedels met kip. Super lekker!

Toen we ons eten ophadden gingen we door naar de douane. Dit ging allemaal heel gemakkelijk en toen was het alweer bijna tijd om het vliegtuig in te stappen. Om vijf over half negen zouden we opstijgen. We gingen dan écht Afrika verlaten. Ik wilde nog helemaal niet terug! Ik heb de vlucht naast Britt kunnen zitten. Eerst hebben we alle foto's van de reis doorgekeken, het zijn er uiteindelijk ruim 2200 geworden, en daarna hoopten we de nacht te kunnen slapen. Ik had er niet zoveel vertrouwen in, omdat ik de heenweg niks heb kunnen slapen, maar deze vlucht heb ik de hele nacht kunnen dromen. Ik werd uiteindelijk gewekt omdat het licht aanging en het ontbijt arriveerde. Deze vlucht ging dus een stuk makkelijker dan de heenweg. Ik heb niet eens de film kunnen kijken die ik nog graag wilde zien!

Dinsdag 19 juli - Door de douane in Frankfurt. Waar Edwins pindakaaspot werd afgepakt! haha!

Dinsdag 19 juli - Deze vlucht duurde zo super lang!

Het is nu dus woensdag 3 augustus. We zijn aangekomen op de luchthaven in Frankfurt. Na wat toiletbezoeken en het opzoeken van onze koffers was het tijd om de bus in te stappen.

Woensdag 20 juli - Aangekomen in Namibië. We laadden onze koffers in het busje om te vertrekken naar het RKC. Hier ligt het avontuur nog voor ons!

Nog (maar) ruim vijf uren te gaan totdat we in 't Harde zouden aankomen! Gelukkig was in helemaal niet zo heel erg moe, maar ik (en eigenlijk iedereen) had wel lekker twee stoelen naast elkaar voor mijzelf in de bus om op te kunnen liggen. Er was voor een korte tijd een file, maar dat was al snel weer voorbij. Na een paar uur gingen we bij een wegrestaurant ontbijten. Ik at een panini met tomaat en mozzarella wat overigens echt super lekker was. Nog twee uren te gaan! We zijn er nu echt bijna. Dit laatste stukje heb ik nog wat kunnen slapen met een muziekje aan. Toen we op 't Harde aankwamen was het tijd om afscheid te nemen van alle fantastische jongeren. Dit was best wel een treurig moment. Sommigen zou ik voor een hele tijd niet meer zien. Dat is zo bizar nadat je twee weken lang op elkaars lip hebt gezeten. Ik en mijn gezin werden opgewacht door oma en mijn oom en tante met onze hond! Dat was echt leuk. Samen met oma hebben we nog wat gedronken bij het restaurant in 't Harde om onze avonturen te vertellen en daarna gingen we naar huis toe. Koffer uitpakken, douchen (!), eten en slapen. Het avontuur is ten einde, maar speelt nog een lange tijd door in mijn hoofd.

Dinsdag 19 juli - 't Harde - We staan op het punt te vertrekken naar het onbekende!

Dat was het einde van de reis. Ik zal geen artikelen meer kunnen plaatsen over wat ik beleef op de jongerenreis naar Namibië. Bedankt voor het volgen van mijn artikelen die ik met plezier heb geschreven. Ik ga nog wel een aantal keren terugblikken op deze afgelopen twee weken. Mijn blog is dus nog niet ten einde! Tot snel!