geariveerd!
maandag 1 augustus
Een dag vol vreugde en gelach door jong en ouder! || Namibië
woensdag, augustus 03, 2016
Het is maandag 1 augustus vandaag. Er is veel gebeurd vandaag, dus bereid je voor op een wat langer artikel! Vanmorgen heb ik misschien wel een van de geweldigste dingen meegemaakt. Ik ging samen met Marith, Rosanne, Marjolein, Malissa en mijn moeder weer het ziekenhuis bezoeken. Laatst hadden we wat speelgoed gekocht voor die kinderen daar en dit gingen we vandaag naar ze toe brengen.
Eén van de jongere jongetjes, Ricardo, greep direct naar een klein busspeeltje met een piepje erin en Jay, een wat ouder jongetje, heeft zich echt gigantisch uitgeleefd met de ballen. De kindjes in het ziekenhuis heb ik nog nooit zien lachen, tot vandaag. Er verscheen een glimlachje op het gezichtje van kleine Jay. Dit moment zal ik echt nooit meer vergeten. Samen met Rosanne had hij zelf wat stapjes gezet naar het halletje vanuit zijn kamer. Daar waren we al helemaal van onder de indruk. Maar toen hij begon te lachen, kon onze dag niet meer stuk. En het werd steeds mooier. Hij vond de bal zo mooi en hij begreep ook precies wat hij er mee moest doen. Samen gingen we lekker overgooien en ook hij pakte de bal zelf en gooide hem met volle overtuiging meer terug. Wat eerst een glimlachje was, werd een big smile. En de big smile veranderde in een schaterlachje. Echt geweldig. Wat heb ik van deze kleine jongen genoten.
Ondertussen zat Ricardo lekker in mijn armen op zijn speelgoedbusje te sabbelen. Wat kunnen deze kinderen toch blij worden van zulke kleine dingetjes.
Toch is blijdschap niet het enige wat nodig is om te overleven. Er werd vandaag ook nog een jongetje van zeker ouder dan 1,5 jaar binnengebracht die helemaal ondervoed was. Hij had al een vol gebidje, dus was niet jong meer, maar zijn lichaampje bestond alleen maar uit botjes en zijn huidje. Super triest om hem zo te zien. Hij huilde aan een stuk door. In het ziekenhuis gaan ze hem nu geleidelijk weer te eten geven met kleine stapjes dus, maar het zal een wonder zijn al hij dit nog overleefd. Dat zijn ook de realiteiten van het ziekenhuis in Afrika.
Het meisje van wie de naam onbekend is de moeder nooit meer is terug gekeerd, had weinig interesse voor het speelgoed. Ze klaart al wel iets op sinds we vaker komen en haar aandacht geven, maar je kan echt zien wat het met een kindje doet als ze nauwelijks aandacht krijg. Echt super zielig. Ik ben wel super blij dat ik het ziekenhuis kon verlaten met het hebben gezien van een lachende Jay. Ik heb echt enorm van die kleine man genoten.
Na de lunch gingen we in twee groepjes aan het werk. 's Middags was het weer tijd voor de kids club en hiervoor heb ik samen met nog wat anderen allemaal ballonnen voor opgeblazen en opgehangen om de kinderen een warm welkom te geven. Toen ik in het ziekenhuis was, heeft een groepje ook nog allemaal koekjes versierd voor de kinderen.
Jacobus, een belangrijke Namibiër en bevriend met René, heeft een gebedsruimte gemaakt in het RKC en op een muur heeft hij een schilderij gemaakt met water erop. Hij vertelde hierbij dat het het levende water van Jezus is. Dick kwam met het idee om dit schilderij en deze tekst af te beelden op waterflesjes en deze dan uit te delen in de wijk om zo de boodschap over te brengen.
Deze ideeën zijn in praktijk gebracht en vandaag heeft een groepje dus ruim 500 à 600 flesjes gekocht en hierop de stickers geplakt.
Vandaag hebben we de kinderen voor de Kids Club ook warm ontvangen met high fives en de vreugde spatte er vanaf. Super schattig! Voordat de Kids Club begint zitten alle kinderen al buiten het hek te wachten en zo gauw het mag, rennen ze met z'n allen naar binnen. Vanaf de eerste deur en dan om de zoveel meter stonden weer een aantal jongeren om high fives uit te delen. Daarna hebben we gewoon weer lekker gespeeld en liedjes gezongen met de kinderen. Op het laatst, toen de kinderen hun warme maaltijd ophadden, kregen ze nog ieder een koekje die vanmiddag gemaakt waren.
0 comments